زیر خاکستر ذهنم باقیست
آتشی سر کش و سوزنـــده هنوز
گاه گــــــاهی کــــه دلـــــم می گیــــرد
پیـــــــش خـــــــود مــــی گـــــــــــــــــویم:
آن که جانم را سوخت ، یاد می آرد از این بنده هنوز؟
سخــــــــــــــــــــــــت جــــــــــــانـــــــی را بیــــــــــــــن
کــــــــــــــــــه نمـــــــــــــــــــــــردم از هــــــــــجر
(مـــــرگ 100 بار بـــــــــــِه از ، بی تو بودن باشد)
گفتم از عشــــــــــق تو من خواهــــــم مرد!
چون نمـــــــــــــــــــــردم، هستــم...
پیش چشمان تو شرمنده هنوز!